وضعیت بیمه عمر در ایران+ سند

صنعت بیمه در ایران علیرغم اینکه بیش از ۷ دهه قدمت دارد و تلاش های زیادی جهت توسعه آن صورت گرفته است، هنوز جایگاه مناسبی ندارد وعرضه گسترده بیمه های عمر بمنظور ارتقاء و بهبود سطح رفاه اجتماعی آن‌گونه که شایسته است با توجه به وجود ظرفیت‌ها و قابلیت های گسترده در کشور ،با موانع بسیاری رو برو است.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا به‌نقل از شبکه خبری تهران نیوز، بیمه زندگی  یا بیمه عمر، قراردادی است که میان یک شرکت بیمه و شخص بیمه شونده (یا ضامن وی) منعقد می‌شود، که در آن بیمه شونده متعهد به پرداخت مبلغی بصورت تعیین شده (که غالباً در اقساط بلند مدت طراحی می‌شود) در قرارداد می‌گردد و این پرداخت‌ها تا زمانی معین، بسته به نوع قرارداد، ادامه خواهد داشت و با بروز وقایعی چون مرگ، ابتلا به بیماری لاعلاج یا احتیاج شخص به مراقبت‌های ویژه پزشکی، شرکت بیمه موظف خواهد بود، سرمایه بیمه شده را به طور یکجا یا به صورت مستمری به بیمه‌گذار یا به شخص ثالثی که وی تعیین کرده، بپردازد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

در کشور برخی از بیمه‌ها به دلیل عدم آگاهی مردم و همچنین کمبود متقاضی ارائه نمی‌شود. این روزها شاید بیش از گذشته اسم بیمه عمر را می‌شنوید که به گفته رئیس بیمه مرکزی ایران تا کنون ۱۴میلیون نفر تحت پوشش بیمه عمر قرار گرفته‌اند.

به‌طور کلی بیمه‌های زندگی به سه دسته کلی تقسیم می‌شوند؛ بیمۀ عمر مدت‌دار، بیمۀ تمام‌عمر و بیمۀ مختلط. در بیمه عمر مدت‌دار، بیمه‌گذار حق بیمه تعیین شده را برای مدت معینی پرداخت می‌کند و در صورتی که در طی مدت قرارداد فوت کند، شرکت بیمه به ذی نفع بیمه نامه مبلغ مشخصی را می پردازد؛ این بیمه نامه ساده‌ترین نوع از بیمه‌های زندگی محسوب می‌شود. در بیمه تمام‌عمر، مدت بیمه‌نامه نامحدود است و شرکت بیمه متعهد می‌شود در صورت فوت بیمه‌گذار در هر زمانی، سرمایه بیمه‌نامه را به ذی‌نفعان آن بپردازد. حق بیمه پرداختی برای استفاده از بیمه تمام‌عمر به‌طور متوسط ۵۰ درصد از بیمه مدت‌دار بیشتر است. بیمۀ مختلط، صورت کامل‌تری از بیمه‌های زندگی است که طی آن اگر بیمه‌شده در طی مدت قرارداد فوت کند، سرمایه بیمه نامه به علاوه اصل و سود حاصل از ذخایر بیمه‌نامه به ذی‌نفع پرداخت می‌شود، اما اگر در طول مدت قرارداد فوت اتفاق نیفتد، اصل و سود حاصل از ذخایر بیمه‌نامه به بیمه‌گذار پرداخت می‌شود.

تحقیقاتی که بر روی نماگرهای اقتصادی ۸۶ کشور در حال توسعه در سالهای ۱۹۹۶ تا ۲۰۱۱ میلادی انجام شده‌است، نشان می‌دهد که توسعه بیمه‌های زندگی دارای تاثیر مثبت بر رشد اقتصادی است.

وضعیت بیمه عمر در سال ۲۰۱۶ جهان چگونه است؟

بیمه عمر با توجه به ارتباط نزدیک با زندگی مردم و همچنین کاهش هزینه تلفات از روی دوش دولت در کشورهای مختلف مورد استقبال قرار گرفته است. دولت کشورهای مختلف هزینه‌های زیادی برای فرهنگ‌سازی خرید بیمه عمر توسط مردم می‌کند تا هزینه سرسام آور تلفات را از روی دوش دولت بکاهد.

طبق مطالعات سازمان بیمه جهانی در سال ۲۰۱۶ از ۱۴۷ کشور جهان آمریکا، ژاپن و چین در رتبه‌های یک تا سوم  بیمه عمر قرار دارند. به عبارت دیگر مردم این سه کشور بیشترین خریداران بیمه عمر هستند.

اهمیت بیمه زندگی به عنوان در دهه‌های گذشته به طور قابل توجهی افزایش یافته است و دلیل عمده آن بر اساس بررسی‌های موسسات بیمه انگلیس  داشتن ریسک پایین برای سرمایه گذاری است.

بیمه عمر در جهان یکی از پر متقاضی‌ترین خدمات بیمه‌ای است. در ایران به دلیل وجود برخی از موانع هنوز نتوانسته به خوبی خود را در جامعه پیدا کند.

ضریب نفوذ بیمه در کشور ما حدود ۱.۳ درصد است که سهم بیمه زندگی کمتر از ۶.۵ درصد کل بازار بیمه است. یعنی ضریب نفوذ بیمه عمر حدود ۰.۱ درصد می باشد.

*۱۴میلیون نفر تحت پوشش بیمه عمر هستند

رئیس کل بیمه مرکزی در خصوص استقبال از بیمه عمر در ایران می‌گوید: در حال حاضر، تنها ۱۸ درصد مردم ایران بیمه عمر دارند و سهم بیمه‌های زندگی در پوتفوی صنعت بیمه کشور ۱۳,۴ درصد است.

عبدالناصر همتی می‌گفت: یکی از دوره‌های رشد سریع بیمه‌های عمر از سال ۱۳۹۲ به بعد است که طی این دوره سهم بیمه‌های زندگی از کل بازار از ۷,۸ درصد در سال ۹۱ به ۱۳.۴ درصد فعلی رسید.

همتی با اشاره به رشد نمایندگان تخصصی در حوزه فروش بیمه عمر گفت: در سال ۱۳۹۰، تنها ۱۶ درصد نمایندگان بیمه در حوزه بیمه عمر فعال بودند اما در سال ۹۶ سهم نمایندگان بیمه عمر حدود ۲۵ درصد افزایش یافت که ۵ واحد از این افزایش، مربوط به سال ۹۵ و ۹۶ است.

وی افزود: عامل دیگر برای رشد بیمه‌های عمر، اثرات فزاینده و جانبی رشد پرتفوی این رشته بیمه‌ای است که در حال حاضر حدود ۱۴ میلیون و ۲۰۰ هزار نفر دارای بیمه عمر هستند که فقط ۲,۵ میلیون نفر از آنها در سال ۹۵ تحت پوشش بیمه عمر قرار گرفته‌اند.

*تنها ۴درصد بیمه عمر دارند

اما رئیس کمیسیون سرمایه‌گذاری اتاق ایران می‌گوید: تنها ۳ تا ۴ درصد از مردم دارای بیمه‌نامه های عمر و زندگی هستند که فاصله بسیاری با میانگین جهانی دارد.

سیدحسین سلیمی درباره توسعه نیافتگی بیمه های زندگی در ایران و تکلیف قانون برنامه ششم توسعه برای افزایش سهم بیمه های زندگی به ۵۰ درصد گفت: در کشورهای توسعه یافته و غربی، دستکم ۳۰ درصد از افراد دارای بیمه نامه های عمر و زندگی هستند، ولی این رقم در ایران بسیار ناچیز است.

طی چند سال اخیر با توجه به گستردگی‌های نمایندگی بیمه رشد حلزونی شکلی را در بیمه عمر مشاهده می‌کنیم،  اما با توجه به پتانسیل کشور نتوانسته این نوع بیمه جایگاه خود را پیدا کند.

کارشناسان دلایل مختلفی را در خصوص عدم رشد توسعه بیمه زندگی عنوان کردند که مهم‌ترین آن عدم آگاهی مردم به دلیل تبلیغات ضعیف شرکت‌های بیمه‌ای بوده است.

صنعت بیمه در ایران علیرغم اینکه بیش از ۷ دهه قدمت دارد و تلاش های زیادی جهت توسعه آن صورت گرفته است، هنوز جایگاه مناسبی ندارد وعرضه گسترده بیمه های عمر بمنظور ارتقاء و بهبود سطح رفاه اجتماعی  آن‌گونه که شایسته است  با توجه به وجود ظرفیت‌ها و قابلیت های گسترده در کشور ،با موانع بسیاری رو برو می باشد.

در مورد دلیل بعدی عدم توسعه بیمه عمر در ایران باید مطرح کرد که ساختار اقتصادی کشور به گونه‌ای است که جای برای توسعه بیمه زندگی در نظر گرفته نشده است و این به دلیل عدم شناخت کافی دولت بر صنعت بیمه‌ای است.  از مهم‌ترین معضلات صنعت بیمه در کشور ما نیز وجود سیستم کاملاً دولتی در بخشه‌ای بیمه‌ای هم در زمینه ی برنامه ریزی و سیاست‌گذاری و هم در زمینه ی اجرایی است. در هر زمینه‌ای از بازارهای اقتصادی که دولت مستقیما ورود پیدا کرده مطمعئنن با چالش‌های روبه رو شدیم.

موضوعات فرهنگی آموزشی و اجتماعی از دیگر موارد بسیار مهمی است که سبب عدم توسعه بیمه عمر در کشور می‌باشد که به دلیل عدم درک مفهوم واقعی بیمه و عدم آگاهی و شناخت از مزایای بیمه زندگی  شکل می‌گیرد. مردم ایران به دلیل عجول بودن در بازگشت سرمایه حاضر به سرمایه‌گذاری در این صنعت نمی‌باشند، آن‌ها معمولا دیدگاه کوتاه مدتی دارند و برنامه‌ریزی بلند مدتی برای زندگی خود نمی‌کنند.

سیاست‌گذاری دولت در خصوص بیمه زندگی دیگر عاملی است که طی پژوهش‌های صورت گرفته باعث شناخته نشدن بیمه عمر در جامعه می‌شود. در کشورهای پیشرفته و حتی کمتر توسعه یافته بیمه عمر را به عنوان یکی از شاخص‌های رشد اقتصاد و کاهش نرخ بیکاری تلقی می‌کنند در حالی که داخل کشور این موضوع نادیده گرفته می‌شود.

سه عامل عدم توسعه بیمه عمر را بشناسید

یک کارشناس بیمه عرضه نامناسب، کمبود نیروی متخصص و عدم آگاهی مردم از بیمه عمر باعث عدم توسعه آن در کشور دانست.

غدیر مهدوی استاد بیمه دانشگاه علامه طباطبائی و رئیس سابق پژوهشکده بیمه در گفت‌وگو با خبرنگار سرویس اقتصادی شبکه خبری تهران نیوزیکی از عومل عدم توسعه بیمه عمر را عرضه نامناسب آن دانست و در این باره گفت: متوسط استفاده مردم دنیا از بیمه عمر ۵۷ است و مابقی آن مربوط به جمع تمام بیمه‌های غیر عمر است این در حالی است که در کشورهای پیشرفته بین ۷۰تا ۸۰درصد از فروش بیمه مربوط به بیمه زندگی است.

مهدوی گفت: بیمه عمر در کشورهای توسعه یافته به صورت تخصصی مدیریت می‌شود و شرکت‌های بیمه عمر جدا از شرکت‌های بیمه غیر عمر عمل می‌کنند اما در ایران متاسفانه شرکت‌ها بیمه عمومی بیمه زندگی را در کنار بیمه‌های دیگر به فروش می‌رسانند در صورتی که حسابداری و حسابرسی آن کاملا متفاوت است.

وی اضافه کرد: عامل بعدی را باید در تقاضا جستوجو کرد به این معنی که مردم بیمه عمر را به خوبی نمی‌شناسند و از طرفی تورم در ایران سبب می‌شود مردم به سرمایه‌گذاری بر روی بیمه عمر دلخوش نباشند.

این کارشناس بیمه ادامه داد:  بنده به دولت پیشنهاد دادم که حدود ۱۰ الی ۲۰ درصدی از یارانه‌ها مردم را به صورت یمه عمر به مردم بدهد تا به خوبی در بین مردم شناخته شود اما تا  زمانی که مشکل محیط زیست، آلودگی هوا و غیره داریم دولت به این مورد توجه نمی‌کند در حالی که یکی از شاخص‌های رشد اقتصاد در کشورهای دیگر بیمه عمر است.

استاد دانشگاه علامه طباطبائی با اشاره به اینکه از هر ۱۰۰نفر در ایران تنها ۵نفر بیمه عمر را می‌شناسند، گفت: بیمه‌ عمر یک نوع سرمایه گذاری ارزشمند در مقابل سرمایه‌گذاری در بورس و بانک است چون علاوه بر پوشاندن ریسک بیماری سرمایه قابل توجه نصیب شخص می‌شود.

او می‌گوید: یکی دیگر از دلایل استقبال نکردن مردم از بیمه زندگی  کمبود نیروی متخصص در این حرفه است؛ بیمه عمر یک حوزه علمی بسیار پیچیده است بنابراین نبود متخصص کافی سبب می‌شود که به خوبی این بیمه به مردم معرفی نشود.

انتهای پیام/

 

منبع: دانا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.dana.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «دانا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۷۹۰۱۳۶۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

زیباکلام: آقای زاکانی یک نظرسنجی برگزار کنید، اگر حتی ۱۵ درصد مردم با ساخت ساختمان وسط پارک‌ها موافق بودند، حق را به شما بدهیم/بگذارید مردم زندگی کنند

به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین، صادق زیباکلام، استاد دانشگاه در یادداشتی با عنوان «ایدئولوژی و زندگی» در روزنامه اعتماد نوشت؛

برای اصولگرایان مظاهر زندگی مفهومی ندارد. در کل برای انسان‌هایی که به ایدئولوژی پایبند هستند و نسبت به یک عقیده یا مرامی یک باور عمیق دارند تنها مساله‌ای که برایشان اهمیت دارد همان ایدئولوژی‌شان است بنابراین مظاهر دیگر زندگی مانند عشق، محبت، شهر و محیط زیست مفهومی ندارد. متاسفانه برای دولت هم همین‌طور است. تنها ایدئولوژی مطرح است. بنابراین اهمیتی برای شادی انسان‌ها و حتی آینده کشور قائل نیستند که این شادی در مواردی خلاصه می‌شود که پیش‌تر گفتیم. لذا هر موضوعی از این جهت برایشان اهمیت پیدا می‌کند که در راستای ایدئولوژی آنها تعریف شود، در غیر این صورت به هیچ عنوان مهم نیست. مثلاً فیلم و سینما زمانی برایشان اهمیت پیدا می‌کند که در جهت آن ایدئولوژی‌شان باشد. این مساله‌ای نیست که تنها اصولگرایان و انقلابیون در ایران داشته باشند بلکه در تمام دنیا هم همین‌طور است. برای نظام ایدئولوژیک پل‌پوت خبرهای سرخ تنها مساله‌ای که مطرح بود، ایدئولوژی ذهنی‌شان بود. برای آقای پوتین هم همین‌طور. ایشان بدون اهمیت به آسیب‌هایی که ایدئولوژی‌اش به کشور روسیه و دیگر کشورها می‌زند فقط به این فکر می‌کند که روسیه بزرگ‌تر شود و مجدداً مجد و عظمت گذشته را پیدا کند. تمامی ایدئولوژی‌ها به همین شکل هستند و اساساً مظاهر لطیف‌تر زندگی چندان برایشان مطرح نیست.

عده‌ای هستند که معتقدند هرچه مردم ناراضی‌تر باشند، اصولگرایان خوشحال‌تر می‌شوند زیرا عصبانیت مردم باعث پشت کردن آنها به صندوق رای، انتخابات و کنشگری سیاسی می‌شود و نهایتاً نیز عده‌ای مهاجرت می‌کنند و افسرده می‌شوند و دیگر کاری به سیاست ندارند و اصولگرایان راحت مناصب سیاسی و انتخاباتی را تصاحب می‌کنند اما تمام این تحلیل‌ها اشتباه است. زیرا هیچ ایدئولوژی‌ای نمی‌خواهد که تعمداً کاری کند تا مردمش ناراضی یا ناراحت باشند. ایدئولوژی، مخالف زندگی و امید نیست اما استفاده ابزاری از ایدئولوژی و رفتار سیاسی این تقابل را به وجود می‌آورد. اصولگرایان در ایران نیز همین‌کار را می‌کنند مثلاً برای آقای زاکانی مظاهر زندگی چندان اهمیت ندارد. برای او مهم این است که وسط پارک‌ها ساختمان بسازد و درختان را قطع یا جابه‌جا کند. بنابراین، این حرکت شهردار فعلی تهران به اندیشه‌های سیاسی او برمی‌گردد که متاثر از یک نگاه خاص است. ساده‌ترین پیشنهادی که به آقای زاکانی می‌توان داد این است که یک نظرسنجی برگزار کند که اگر حتی ۱۵ درصد مردم با ساخت ساختمان وسط پارک‌ها موافق بودند، حق به وی بدهیم اما اگر اکثریت این را نخواستند، او باید آرامش مردم را فراهم کند و دیگر شهرداری حق ساخت‌و ساز در پارک‌ها را ندارد.

از آن ‌سو در قبال این دیدگاه باید مذاکره کرد و به آنها نشان داد که شما در تمام جنبه‌های زندگی مردم نباید جریان داشته باشید. بگذارید مردم زندگی کنند. شادی‌های شخصی داشته باشند، محیط زیست و حفظ میراث کشوری که در آن زندگی می‌کنند را حفظ کنند. اگر اصولگرایان کمی به این مهم دست پیدا کنند که مظاهر زندگی همچون خود زندگی مهم است قطعاً جامعه پویاتری خواهیم داشت و ایران جای بهتری برای زندگی می‌شود.

۲۷۲۱۸

برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل‌ رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1904167